Dzika północ

Przyszedł do Liberca jako dziecko natychmiast po zakończeniu II wojny światowej. Opisuje entuzjastyczne i bardzo „zwariowane” czasy zasiedlania niegdyś bogatego miasta. Mieszanka śmiałych entuzjastów, złodziejaszków i rabusiów utworzyła podstawę społeczeństwa nowej metropolii północy. Wtedy powstała także wariacja na znaną pieśń ludową: „O Liberec, o Liberec, skradłem perski dywan”. Tak samo jak społeczność australijska narodziła się z odkrywców, awanturników oraz skazańców, tak podobnie było z miastem pod Ještědem. Według Jana Šolca, swą awanturniczą przeszłość Liberec miał „w genach”, jednak druga i trzecia generacja mieszkańców Liberca ma już inny stosunek do miasta, zaczyna się nim opiekować. W nowym mieście zaczęto opierać się na nowym patriotyzmie – przynajmniej według jego studentów. Jest to, swojego rodzaju, najważniejsza powojenna misja czeskich mieszkańców Liberca – nie traktować miasta jako obcy, ale przyjąć je jako swoje i postępować zgodnie z tym. Ta historia jest częścią projektu Żywa pamięć Liberec-Reichenberg, www.zivapamet-liberec.cz